قوانین ترکیه این اجازه را به اکثریت خارجی ها میدهد تا ملک یا املاکی در ترکیه داشته باشند به غیر از چند کشور که به طور کلی اجازه اخذ شهروندی ترکیه را ندارند از جمله سوریه، ارمنستان، قبرس کوبا و کره شمالی.
کلیه افرادی که املاک و مستغلاتی در کشور ترکیه داشته باشند به طور قانونی حق ارث هم برای اموال خود خواهند داشت. و هیچ مانعی برای وراث چه در داخل ترکیه چه در خارج از آن وجود ندارد و ملک یا املاک پس از رای دادگاه بر طبق سهمیه و یا قانون ترکیه بین آن ها تقسیم میشود.
این نوع اقامت کوتاه مدت تلقی میشود و به صورت دوره ای مشمول خارجیانی است که دارای ملک یا املاکی در ترکیه هستند.
به طور معمول هر ۱ سال قابل تمدید بوده و به همسر و فزرندان زیر ۱۸ سال و تحت تکلف خریدار نیز تعلق میگیرد.
مهمترین مزایای این روش از اقامت عبارتست از:
۱- این نوع اقامت به مالک و خانواده اش اجازه استفاده از حقوق قانونی از جمله ورود بدون ویزا یا تاییدیه امنیتی پیشین به ترکیه را میدهد.
۲- اقامت از طریق خرید ملک، از بسیاری جهات مشابه اقامت توریستی میباشد، اما اقامت ملکی بسیار معتبرتر بوده و مدت زمان طولانی تری قابل تمدید است.
۳- امکان باز کردن حساب در یکی از بانک های ترکیه و انجام نقل و انتقالات بانکی
۴- امکان درخواست ویزای کشورهای مختلف، از طریق سفارت های داخل خاک ترکیه
۵- برخورداری از بیمه درمانی بیمارستان های ترکیه
۶- در ادامه دارندگان این نوع اقامت در صورت افزایش مبلغ سرمایه گذاری خود تا ۲۵۰٫۰۰۰ دلار، میتوانند برای اخذ شهروندی ترکیه اقدام کنند.
اخذ شماره مالیاتی اولین قدم در انجام انواع معاملات رسمی است که شامل اطلاعات شخصی فرد بوده و و از تمامی اداره های مالیات در ترکیه قابل دریافت است.
- ارائه گزارش ارزیابی ملک توسط شرکتهای معتبر دولت ترکیه و ثبت آن در اداره ثبت اراضی
- کپی از پاسپورت با گواهی نوتر شده
- دو قطعه عکس با ابعاد ۶*۴ متعلق به حداکثر ۶ ماه اخیر
بر طبق ماده 35 قانون 2644 ثبت زمین شماره 6302 در تاریخ 18 می 2012 به موجب اصلاحات قوانین ملکی امکان خرید املاک و مستغلات در خاک ترکیه به شهروندان خارجی داده شد.
خارجی ها می توانند در هر نوع از املاک (مسکونی ، تجاری ، زمین ، مزرعه) در چارچوب قوانین و برخی محدودیت ها مالکیت و سرمایه گذاری داشته باشند. از جمله:
در سراسر کشور ترکیه ، یک شهروند خارجی می تواند حداکثر 30 هکتار اموال غیر منقول داشته باشد.
مساحت املاک و مستغلات متعلق به اتباع خارجی نباید بیش از 10 درصد وسعت مناطق اداری باشد.
یک خارجی حق مالکیت یا اجاره ملک در مناطق نظامی یا نزدیک آنها را ندارد ، مگر اینکه درخواستی مبتنی بر تأییدیه نظامی داده باشد که به طور معمول 45 روز به طول می انجامد.